menu
Wake up in the city that never sleeps
New York, zondagmiddag 6 november: vijf LGN’ers passeren de eindstreep van de New York City Marathon 2022 in het beroemde Central Park. Wat een belevenis! Maar ook: wat een nieuwe dimensie van afzien! Die mooi grote medaille om je nek voelt echt als een bekroning van die honderden trainingskilometers.
Vier dagen eerder zijn Ank, Marjolein, Edwin & George 3 jaar verlaat op het vliegtuig naar NewYork gestapt. Corona gooide in 2020 & 2021 roet in het eten. Op donderdagavond voegt Bart zich bij hen, die zich als nieuweling bij Loop GroepNesselande pas in 2022 inschreef.
Net zoals de Tour, win je de marathon ook in je bed: goed rusten is het devies, zeker in de laatste dagen vóór de grote dag. Ondanks dat deze kennis in onze hoofden verankerd was, werden de donderdag, vrijdag én zaterdag voor de race optimaal toeristisch benut. Het aantal stappen per dag kwam per definitie boven de 15.000 uit en ook de jetlag(het is 6 uur eerder in New York) werkte niet bij iedereen even goed mee. Op vrijdag mochten we in de Marathon Expo onze startnummers ophalen. Voor George was dit één van de vele hoogtepunten: nadat hij een week voor de vlucht z’n koffer al helemaal had ingepakt, mocht hij nu eindelijk los in de winkel van de hoofdsponsor. Enigszins druk was het wel: meer dan 50.000 mensen hadden zich ingeschreven en het voelde alsof die allemaal tegelijk wilden afrekenen bij New Balance. Gelukkig werden we goed afgeleid door de fijn overdreven Amerikaanse kassa-medewerkers:“WE’VE GOT A 5th TIME RUNNER, EVERYBODY CHEER!!!”, waarop iedereen een belletje ging luiden en juichen. Later stelde Edwin ons gerust door te concluderen dat die 42 kilometers eigenlijk niet zoveel voorstelden. Vanuit een helikopter en vanuit uitzichtpunt The Edge hadden we zicht op het gehele parcours: dat is te overzien!
Na een strikt dieet van pasta (bij de Italiaanse restaurants klonken de obers vaak precies zoals Robert de Niro), ging het op zondag dan eindelijk gebeuren. Om 04.30 ging de wekker om op tijd te kunnen ontbijten en de ferry te pakken. Na nog even te zwaaien naar het Vrijheidsbeeld, kwamen we aan in het starters village op Staten Island, de eerste van de 5 boroughs (buurten) van New York. Op dit goed georganiseerde“festivalterrein” valt nogmaals op hoe grootschalig dit evenement is: tienduizenden mensen en de rijen voor de Dixi’s vallen best nog wel mee. Ook zijn de hitte en luchtvochtigheid al duidelijk voelbaar: met 22 °C bij de start is dit de warmste NY marathon sinds 1990.
Iets na 9 uur ’s ochtends mag de eerste startwave eindelijk beginnen! Met een kanonschot, vijf informatie overvliegende NYPD-helikopters en (live) het Amerikaans volkslied beginnen we aan de Verrazano-Narrows brug. Met zijn imposante profiel en 50(!)hoogtemeters vreesden we deze eerste van 5 bruggen vooraf. Dat bleek niet nodig: de vibe (en adrenaline?) van die eerste meters tilden ons zo naar Brooklyn (buurt 2) aan de overkant toe. De eerste halve marathon zal zich hier afspelen. Wat we van tevoren al gehoord hadden, bleek echt waar: OVERAL worden we toegejuicht. De naar verluidt meer dan 1 miljoen supporters hebben grappige bordjes (“I’d rather see you run than Trump”), schreeuwen je naam of maken muziek. Op iedere straathoek staat wel een bandje te spelen. Een andere marathonwijsheid “na 21 km gaat het echt beginnen” bleek meer dan waar: de bruggen naar buurt 3 (Queens) en buurt 4 (Manhattan) dienden zich aan. Vooral die laatste was een kuitenbijtertje: lang en stijl omhooglopen, ook nog eens zonder supporters, omdat die niet toegelaten werden op de bruggen. Een groot deel van de renners ging hier wandelen, zodat je nog gratis wat extra botsing vermijdende slingers kon maken. Terug in Manhattan ging het parcours over het grote 1st avenue naar buurt 5, the Bronx. Zo’n lange, rechte en golvende avenue wordt na kilometer 30 best frustrerend: je ziet hoe lang (omhoog) het nog is.Gelukkig zijn de waterposten veelvuldig aanwezig en word je als het even niet zo goed gaat door de supporters naar voren geschreeuwd. Na een kort bochtje door the Bronx, beginnen we aan het laatste stuk door Manhattan. Niemand van ons had zich gerealiseerd dat die laatste 5th avenue ook nog 2 km lang omhooggaat, alvorens Central Park in te duiken. De laatste groene kilometers door Central Park gaan in een roes voorbij (of op FaceTime met de familie), en dan is het na 4 uur of iets meer dan toch echt zover: we staan doodvermoeid maar zielsgelukkig weer met z’n vijven bij elkaar!
We sluiten deze FANTASTISCHE ervaring af op een afterparty in een rooftop bar, georganiseerd door de Nederlandse vereniging. Bizar om in de hoofdstad van de wereld met 200NL’ers een feestje te vieren. Door de initiatiefrijke eerste danspasjes van Ank en Marjolein is de dansvloer gelukkig snel gevuld en wordt er zelfs nog een limbo-wedstrijd georganiseerd. Dat de lat niet te laag ging, spreekt voor zich:de meesten van de feestgangers hadden 42 km in de benen. We sluiten deze geweldige trip af door op Medal Monday met onze medaille om de nek door de wijk SoHo te gaan wandelen & shoppen. De glimlach blijft op onze gezichten na het horen van het zoveelste “CONGRATS!” of “WELL DONE!” en het zal nog wel even duren voordat die weer weg is.