menu
Gelukkig stond vorige week in de nieuwsbrief een stukje over rennen met storm. Nou dat kwam zondag 16 februari van pas. Na storm "Ciara" de week ervoor, kwam op de dag van de Lansingerland run storm "Dennis" langs.
Veel van onze lopers hadden deze loop in hun agenda staan en dan het liefst de 30 km. Dus op zaterdag ontploft de app van de loopgroep: “Gaat het door? Gaan we wel? Gaan we niet? “. Tsja, wat doe je met zo’n slechte weersvoorspelling? Ruud en ik besluiten dat we gewoon gaan rennen in de wind. Met in ons hoofd dat als het erg slecht zou zijn, de 21 km een goed alternatief voor de 30 km is.
Het wordt een avontuur. De eerste 10 km lijkt makkelijk met de wind mee, maar niet echt: geregeld waaien je benen bijna onder je vandaan. Voortdurend corrigeren om recht te blijven lopen en niet tegen anderen aan te botsen. En dan... na 9,5 km een bocht naar links.... staan we geparkeerd. Pal tegen de de wind in, constant hard en vaak extra hard: zware windstoten. Vergeet je tijd, blijf op de been, probeer ritme te vinden en in een groepje blijven”.
Voor ons zien we lopers die allemaal erg schuin overhellen; tegen de wind. Mensen jojo-en van vóór ons, naar achter ons, gaan soms wandelen. Op 20 km besluiten dat het mooi is en draaien af richting de finish.
Daar wacht ons nog een van de lastigste stukjes waar ik Ruud af en toe moet vastgrijpen om niet de sloot in te waaien. En dan de finish, waar Nikki en Jochem ons opwachten. Ik ben meer vermoeid na zo’ n zware halve marathon dan na de 25 km van Apeldoorn. In de 35 jaar dat ik loop heb ik dit niet eerder meegemaakt. En dan te bedenken dat we nog hebben geboft! Ik keek om 17.00 uur even naar buiten.... het had dus nog erger gekund.
Er waren bikkels die toch voor de 30 km gingen. Wat een prestatie met dit weer. Iedereen op de 21 km of de 30 km heeft genoeg kracht - en duurtraining gehad deze dag.
Op naar 5 april.
Saskia