menu
Francisca de Jong op weg naar Boston
Het wordt één vet avontuur!
We bellen haar en ja het was vandaag een “gewone” vrijdag: “Ik heb gewerkt en al anderhalf uur hardgelopen- met begeleiding - maar daarover later meer”.
Hoe kwam je bij LGN en hoe lang geleden? “Ik denk dat het nu een jaar of vijf geleden is. Ik liep altijd zelf, maar dat werd op den duur wel saai, ik maakte geen progressie en ik ben eens gaan rondvragen. Ik hoorde dat in Nesselande altijd wel werd gelopen. En via via kwam ik bij LGN”.
Je kwam binnen in groep 3 en was nogal onzeker. “Ja dat klopt. Vroeger liep ik zelf zonder schema en combineerde dit met hockey en dat was volgens de trainer niet zo’n goede combi. Ik vond dat ik een keuze moest maken en dat was heel simpel: gestopt met hockey. Daarna ging ik als een trein vooruit en door naar groep 4”.
Het gaat steeds beter met je, je bent intussen toch wel een van de snelste vrouwen een van de loopgroep. Je noemt Boston je droommarathon? Waarom?“Mijn oom en mijn broer zijn fervente hardlopers. Ik kom uit een sportieve familie waarin er vaak over sport wordt gesproken. Veel mensen dromen van een marathon in Rotterdam of New York. En ik dacht als ik het echt helemaal mag dromen, dan zou ik kiezen voor Boston. Daar moet je een tijd neerzetten, laten zien dat je het kan”
“Tijdens 1 van de vele gesprekken het onderwerp Boston besproken. Met mijn oom (hij liep vroeger marathons in 2.58 uur) overlegd en gekozen voor Rotterdam om eens te kijken wat er in zat. Mijn oom loopt nog lekker door maar geen super snelle tijden meer. Hij wilde mij wel hazen. Hij had 1 les: loop maar gewoon achter mij aan naar de tijd van 3.40 uur. Zo gezegd zo gedaan, in de Rotterdam editie van oktober 2022."
"Na de finish was zijn commentaar: Als je bij 30 km nog zoveel kunt kletsen, dan moet het wel een tandje harder kunnen, we kunnen het opkrikken naar 3.30”. Een goed idee, helaas kon hij mij niet hazen en liep ik deze race alleen (met 15.000 andere lopers, uiteraard :) )“Rotterdam werd 3.31 uur, dat wordt hem, ik heb me ruim gekwalificeerd voor Boston”.
“Met Saskia Groenen en Monique Buchbot na de Valencia Marathon verder gedroomd. "de drie musketeers van LGN gaan naar Boston". Saskia bedacht zich later, en Monique twijfelde en ik dacht:”Schijt, ik ga gewoon”. Dit is mijn marathondroom. “Monique gaat nu ook via kwalificatie en Bart gaat mee en is op basis van sponsoring voor een goed doel toegelaten”. Boston geeft een speciaal gevoel: “Ik voel me gewoon bij de elite horen”.
Je bent harder gaan lopen en fanatieker en dan kom je jou tegen en dan fietst je moeder mee.
“Mijn moeder - intussen 75 - was vroeger een fanatiek sporter tot en met de halve triathlon. Ze is een groot fan en komt ook regelmatig bij een wedstrijd kijken. Omdat ik veel met LGN trainde zei ze op een gegeven ogenblik dat ze de avonturen samen miste. De oplossing hiervoor was eigenlijk vrij simpel. Ik ben structureel 4 maal per week gaan trainen en zo kon ik er een met mijn moeder trainen.” Tegenwoordig op de elektrische fiets, muziekje mee, overdag of ‘s avonds, weer of geen weer zij fietst mee”. Mensen uit mijn omgeving zeggen weleens dat ik stipt ben in het uitvoeren van een schema. Ik ben erg trainingstrouw. Dat betekent soms een duurloopje op zondagavond 19 uur en zelfs dan fietst ze trouw mee.
Wat staat er nog op het programma met nog een goede twee maanden te gaan?
“De 30 van Schoorl in marathontempo van 4.55 min/ km, (misschien iets rustiger) dan Lansingerland als een “chil run” met de loopmaten en de CPC. Ik heb eerst op snelheid getraind, met als voorbeeld Linschoten met Bart in 1.35 en nu de duur erin”. Francisca geeft aan dat ze samen met Saskia Groenen veel voorbereidende kilometers maakt en dat LGN een mooie ondersteuning is omdat rennen ook een sociale factor heeft. “Ik zou hier nooit geweest zijn zonder de loopmaatjes van groep 4”
Op haar vraag hoe steil het parcours op bepaalde stukken is, moeten Sas en ik het antwoord schuldig blijven, onze Boston Marathon is al zo lang geleden….
Kees/Saskia