menu
Ik heb nog niet eerder iets geschreven voor de Nieuwsbrief, maar deze speciale run wil ik graag met jullie delen. Een half jaar geleden besloten mijn dochter Denise en ik ons in te schrijven voor een desert halve marathon in Eilat, Israël. Goedkope tickets direct van Amsterdam naar Eilat, een leuk hotelletje erbij en dat was het. Daarna kwam het idee om ook nog iets te doen wat bij ons allebei al lang op ons verlanglijstje stond: naar 1 van de zeven wereldwonderen: Petra in Jordanië. Met zijn tweetjes zagen we dat niet zo zitten, dus kwamen we bij een loopgroep terecht uit de omgeving van Tel Aviv en sloten daarbij aan.
Woensdagmiddag kwamen we aan in Eilat. Het was al rond de 28 graden. Donderdag na een heerlijk ontbijtbuffet, lekker naar het strand, zwemmen in de Rode zee, zonnen en vooral aan de droge warmte wennen. Liters water drinken en amper zweten, maar wel de hele tijd dorst, dus maakten we ons wel zorgen hoe dat zou gaan tijdens het rennen. In de namiddag onze nummers opgehaald met een goodiebag, een feestelijke opening en Denise vertegenwoordigde Nederland door de Nederlandse vlag te dragen. Daarna aan de pasta in een van de restaurantjes. Vrijdagochtend ging de wekker om 05.00 uur en richting start in het donker. We zagen nog net de marathonners vertrekken en om 06.00 stonden wij zelf te bibberen in het startvak, de zon kwam al een beetje op en het was nog prima loopweer.
Muziek, veel nationaliteiten, een feestje. De eerste 10kilometers bergop over zand en kiezelstenen. Toen de zon langzaam helemaal opkwam werd het met de minuut warmer en we hadden het echt zwaar met ademen. Bij 8 km mijn eerste gel (doe ik normaal nooit bij een halve)en mijn waterrugzakje was al bijna leeg. De verzorging onderweg was fantastisch met om de 3 km een waterpost. Het was adembenemend mooi met de zonsopgangen het rode zand. Toen we eenmaal boven waren moesten we gewoon foto’s maken, ondanks gebrek aan zuurstof. Vanaf 10 á 11 km ging het bergafwaarts, dus wat makkelijker ,maar het bleef ook uitkijken: trailschoenen waren echt een must. De route is te mooi om te beschrijven, ik hoop dat bijgaande foto’s het een beetje laten zien. De laatste 3 kilometer langs en door de Rode zee en dan de finish. Geweldig en ondanks de fotostops, stijging en zand toch allebei nog onder de 2 uur binnen.Ook bij de finish weer een feestje en volop eten…
Terug in het hotel, douchen, ontbijtbuffet daarna gelijk door naar de bus voor de reis naar Petra. Met een groep van 25 Israëlische lopers, gezellig en leuk met lotgenoten, naar de grens. Die steek je lopend over en dan bij de Jordaanse kant overstappen in een Jordaanse bus en met een super aardige Jordaanse gids Kamal. Na 3 uur rijden met paar leuke stops onderweg kwamen we aan in een luxe oosters hotel vlakbij Petra met uitzicht over een vallei, net op tijd om de prachtige zonsondergang mee te maken. Het hotel resort is al een attractie op zich, gemaakt in de rotsen, met grote kamers en weer heerlijk avondeten Midden-oosten stijl. Na het eten wat natafelen, maar iedereen was kapot en ging op tijd naar bed want de volgende ochtend moesten we al vroeg op en naar Petra.
Petra, wow !!! Ik had al er al veel foto’s van gezien, maar ik wist niet dat het zo groot en indrukwekkend was. Het is een 8 km lange historische - in rotsen uitgehakte looproute -met als hoogtepunt natuurlijk de tempel in de rotsen en aan het einde na 800 treden de Monastry. Een fikse wandeling, goede schoenen waren vereist. Niemand klaagt want je vergeet de tijd en alles om je heen, als je kijkt naar dit wereldwonder. Camera’s en telefoons klikken non-stop.
Hierna weer een Jordaanse uitgebreide lunch en de bus in naar ons Bedoeïenen kamp in de woestijn van Wadi Rum. Wij dachten: na Petra kan het niet mooier worden maar hier werden wij allebei stil van. We kwamen aan bij zonsondergang, een rode gloed viel over het kamp en onze slaapplek overtrof al onze verwachtingen. Een luxe ecodome tent met een grote badkamer en helemaal open, dus ‘s nacht de sterrenhemel om ons heen, een sprookje van 1001 nacht. ‘s Avonds dansen met de Bedoeïenen, waterpijp, lekker eten en de magie van de woestijn om je heen. Volgende ochtend om 05.00 wakker en vanaf je bed de zon zien opkomen. Zachtjes sloop iedereen in zijn pyama naar buiten om natuurlijk foto’s te maken, helemaal in stilte, zozeer waren we onder de indruk. Daarna sportkleren aan voor een ochtend run door de woestijn, uurtje door het zand ploegen, de mooiste ochtend run die we ooit gedaan hebben, onbeschrijfelijk. Er was ook een yoga lerares bij en hoewel ik hier niet zo van ben en nooit eerder gedaan heb, had het nu wel wat in die woestijn, dan ga je gewoon ook mediteren.
Na weer een fantastisch ontbijt stonden de jeeps klaar. Ook dit was weer een groot avontuur naar de bekende rots, theedrinken bij Bedoeïen en met kool als eyeliner in de ogen, naar plekken gereden waarvan je dacht op Mars of een andere planeet te zijn. Bergachtige rotswanden beklommen, hoogtevrees overwonnen want je wil het uitzicht toch wel overal zien. De woestijn is oneindig. Tot slot nog op kamelen bij zonsondergang, ik vond dit best wel eng want ik zat heel hoog en het is even wennen, maar ook dit was weer een nieuwe belevenis.
We hadden nog wel langer in de woestijn willen blijven, maar helaas ‘s avonds weer terug naar Eilat. Een prachtreis met mijn dochter en iets wat wij nooit zullen vergeten! Duizenden foto’s gemaakt, waarvan een paar hierbij om te proberen te laten zien hoe gaaf dit was. Een aanrader voor iedereen, die nog eens een halve of hele of zelfs 10 km marathon-trail in een woestijn wil doen in combinatie met een bezoek aan Jordanië. Volgende jaar om deze tijd zitten we in New York, maar het jaar daarna gaan we zeker terug om de Eilat marathon nog eens te doen, misschien dan een hele in plaats van een halve trail !!!
Wil je meer foto's zien? Kijk dan op de instagram van Denisebuchbot