menu
In de app-groep van groep 4 kregen we van Martin het verzoek om een input te leveren voor de nieuwsbrief over lopen tijdens corona. Hierbij mijn bijdrage.
Ik ben niet het meest fanatieke lid van de Loopgroep Nesselande aller tijden. Sterker nog, mijn lange duurlopen loop ik het liefst alleen. Mijn belangrijkste beweegreden om ooit aan de trainingen van de Loopgroep deel te nemen, was dan ook niet gezelligheid, maar om meer variatie in mijn trainingen te krijgen. Want ook al loop ik dan misschien iets meer dan gemiddeld, ik ben toch voornamelijk een luie loper. Iemand die het liefst twee of drie uur lekker langzaam loopt (want van snel lopen word je moe) en dan intens genieten. Lekker lopen. In je eentje. Hoofd leeg. Rotte, Waddinxveen, Zevenhuizen, Hitland, Bleiswijk, Kralingse Plas, Moordrecht, Bergschenhoek, Gouda. Heerlijk.
Maar daar word je niet echt sneller van. Wel blijer. En dat was de reden dat ik ooit voor Loopgroep Nesselande heb gekozen. Even wat anders. Wat peper. Afwisseling. Bij mij werkt dat. Ik zou dat niet zonder de Loopgroep kunnen.
Het begin van de corona-periode was dan ook heel confronterend voor mij. Mijn wekelijkse hardlooptrainingen die ik zorgvuldig had ingepast in mijn werk- en privé-leven (inclusief die van de Loopgroep), hadden opeens een andere invulling nodig. Dus terwijl het wc-papier in die periode schaars was en ik nog moest wennen aan de eerste mensen met een mondkapje in de supermarkt, ging het even helemaal verkeerd met hardlopen.
Hardlopen tijdens het werk kon niet meer zoals voorheen. Ik werkte immers opeens thuis. De Loopgroep was tijdelijk gestopt. En thuis had ik ook nog eens te maken met drie basisschoolleerlingen die thuisscholing moesten krijgen. Alles liep in elkaar over. Ik was de hele dag bezig. En 's avonds als ik dan eindelijk weer eens tijd had, had ik gewoon geen zin om hard te lopen. Zo fanatiek ben ik dus ook weer niet.
Maar bij mij won het schuldgevoel het uiteindelijk van alles. Ik loop nu al zo lang hard, dat niet hardlopen eigenlijk gewoon niet meer goed voelt. Dus na die eerste paar weken pakte ik het hardlopen langzaam weer op. Zonder de Loopgroep. Want dat kon niet meer. Maar wel met de aansporingen in de app-groep, de opmerkingen en kudo's op Strava en ook de incidentele challenges die werden georganiseerd en waar ik fanatiek aan mee deed.
Al snel liep ik dan ook weer net zo veel als normaal. En dat doe ik nog steeds, Gelukkig heb ik ook weer een periode met de Loopgroep kunnen lopen. Ook dat had ik gewoon weer even nodig. Zoals ik al eerder zei: even wat anders, even wat afwisseling. Ik was dan ook terecht teleurgesteld dat het abrupt weer moest stoppen.
Dus nu loop ik weer in mijn eentje. Drie tot vier keer per week. Bij minder lopen voel ik me niet goed, dus dat heb ik gewoon nodig. Mij helpt dat ook gewoon. De dagelijkse stroom aan corona nieuws, de uitspraken van voor- en tegenstanders over corona en het bijbehorende beleid zijn makkelijker te verwerken tijdens een rondje hardlopen. De uitroeptekens verdwijnen. De hoofdletters worden weer kleine letters. En uiteindelijk kan ik gewoon weer mijn eigen mening vormen.
Wat is dat dan die eigen mening? Hoe voel ik me daar over? Weet je... Het maakt eigenlijk niet uit wat ik vind. Als ik maar gewoon lekker door mag lopen. Zo veel als ik kan. Zo veel als ik wil. En hopelijk zo snel mogelijk ook weer samen met Loopgroep Nesselande.
Bart van Dodeweerd